Java en Bali

Nadat ik afscheid had genomen van mijn 2 beste reismaatjes was het tijd om naar Cairns airport te vertrekken. Vanaf Cairns was er geen directe vlucht naar Jakarta beschikbaar oftewel ik vloog van Cairns naar Brisbane, Brisbane naar Sydney en van Sydney naar Jakarta (a 16 uur). Eenmaal aangekomen kon ik mijn chauffeur die mij naar mijn accommodatie zou brengen nergens vinden dus ik liep als een kip zonder kop van links naar rechts en weer naar binnen en naar buiten. Uiteindelijk na veel aandringen heeft de tourist information voor mij gebeld en kwam deze beste man mij binnen ophalen. Ik was al wakker voor 1,5 dag dus mijn geduld was redelijk op en had het echt gehad. Aangekomen in het bed&breakfast was alles snel vergeten en ben ik in een diepe slaap gevallen. 's Ochtends werd ik al vroeg wakker en daar heb ik maar gebruik van gemaakt door een halve dag in de Spa door te brengen, zelf vond ik dat ik dit wel had verdient. 's Avonds zou ik Tom dan eindelijk weer zien alleen had hij wat vertraging. Ik lag lekker op bed met Helen, Saskia en Fleur te skypen toen er op de deur werd geklopt. Ik opende de deur en daar stond mijn lieve broer, ik had hem nog niet verwacht dus was voor een seconde in shock voordat ik hem om zijn nek viel. Het was bijna 2 jaar geleden dat ik hem voor het laatst had gezien dus was erg blij dat we eindelijk weer samen waren!! Samen hebben we nog een dag in Jakarta doorgebracht en zijn we naar Batavia geweest. Hier zijn nog overblijfselen uit de VOC te vinden toen Indonesië nog van Nederland was. Verder is Jakarta onwijs chaotisch en druk, erg armoedig, er ligt overal afval en het stinkt overal. Beide dus niet erg fan van deze stad maar we werden wel als 2 engeltjes behandeld. Zo waren we onderweg naar het treinstation om een treinkaartje voor de volgende dag te kopen. Een beetje verdwaald vroegen wij aan een soort security waar we heen moesten, dat was nog wel een stukje lopen zeiden ze dus ze brachten ons even met de scooter. Die gast waar ik achterop zat, ongeveer mijn leeftijd, had de tijd van z'n leven. Hij reed en keek alleen maar links en rechts of iedereen hem wel zag en groette werkelijk elke collega door uitbundig te zwaaien haha. Verder wilden we een drukke straat oversteken wat vrijwel onmogelijk was totdat er een agent aankwam en al het verkeer stopte zodat wij op ons gemakje veilig konden oversteken. Het grappige is, sinds Tom is aangekomen en naast mij loopt kijkt niemand meer naar mij om maar alleen Tom is nog interessant, heerlijk rustig voor mij dus :) Verder denkt ook iedereen dat we getrouwd zijn en zijn dan ook erg verbaasd als wij ze vertellen dat we gewoon broer en zus zijn.

Vrijdagochtend waren ook papa en mama veilig geland en hadden we afgesproken om 's avonds met z'n 4en te gaan eten. Heel erg leuk om na zo'n lange tijd weer met elkaar samen te zijn maar het voelde alsof we nooit uit elkaar zijn geweest. Na het diner zijn onze wegen weer gescheiden en zijn Tom en ik onze eigen weg gegaan en zien we onze ouders weer in Bali :)

Zaterdagochtend hebben we de trein naar Badung gepakt, een treinreis van 3 uur door mooi landschap. Het eerste mooie wat ik tot nu toe gezien heb. Hier aangekomen probeerden we ons plan iets meer aan te passen en wisten we eigenlijk niet zo goed waarom we hier gestopt zijn. Uiteindelijk moeten we nog aardig doorreizen om op tijd in Bali aan te komen. Maar goed in Badung is een straat genaamd Braga die bekend is om z'n 'art deco houses'. Toen we hier 's avonds naar toe op weg waren werden we door een Indonesiër aangehouden die een praatje met ons maakte en ons vervolgens uitnodigde om een koffie in z'n huis te drinken. Ja waarom niet? Oftewel 5 minuten later zaten we in een Indonesisch huis met een kop koffie voor ons. De mensen hier zijn zo vriendelijk en open, daar kunnen Nederlanders nog iets van leren! Uiteindelijk zijn we daar ruim 1,5 uur gebleven en werden we uitgenodigd om later op de avond naar een speciaal dans/zang optreden te komen kijken. Eerst zijn we doorgelopen naar Braga om iets te eten om vervolgens de traditionele avond mee te maken. De man die we eerder hadden ontmoet was helemaal blij toen hij zag dat we aankwamen en stelde ons gelijk voor aan al z'n vrienden. Erg bizar, 3 vrouwen stonden op een podium te zingen en buikdansen voor vrijwel alleen mannelijk publiek. De mannen die niet verlegen waren (of al genoeg hadden gedronken) stonden vooraan te dansen. Tijdens elk liedje mocht er een man op het podium naast/voor de vrouwen dansen en deze vervolgens om beurten geld geven. Wat hier de achterliggende gedachte bij is, is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. Maar erg leuk om meegemaakt te hebben :) de rest van de avond biertjes gedronken in ons guesthouse met een paar Indonesiërs.

De volgende dag zijn we doorgereisd naar Pangadaran. Van Bandung hebben we de trein naar Bajar gepakt om vervolgens met een fietstaxi afgezet te worden bij een bus die ons verder zou brengen. Natuurlijk zijn Tom en ik gigantisch opgelicht en hebben we zo'n 4 keer teveel betaald voor dit tripje maar goed. We hadden een private car inplaats van de locale bus dus het was ook wel weer relaxt. De treinreis was al mooi en de weg in het busje ook. Eindelijk hebben we echt Indonesië gezien en daar waren we allebei blij om. Aangekomen in Pangadaran werden we helemaal blij, het guesthouse ligt zo goed als aan het strand en er zijn weinig toeristen. Hier hebben we een tour geboekt naar de Green Canyon en Green Valley. De weg hiernaartoe was zo mooi, op een scooter reden we over een zelf gecreëerd pad tussen alle rijstvelden en door de meest kleine dorpjes. We zijn gestopt bij een lokale boer die aan het werk was, 70 jaar oud en hij staat nog steeds rijst, groenten en fruit te verbouwen. Hier hebben we uitleg gekregen over de verschillende groenten en fruit die hier groeien. Verder nog bij een kokosnoot boer gestopt waar Tom een kokosnoot heeft ontleed, dat was nog wel even een klusje haha. Vervolgens doorgereden naar Green Canyon waar we op een gammel bootje stapten en een klein half uurtje hebben gevaren naar de Cave. Hier hebben we in het meest schone water gezwommen met een onwijs mooie omgeving. Terug hebben we in een warung gegeten, erg lekker maar ook erg spicy!! Daarna doorgereden naar de Green Valley. Eerst een kwartier door de jungle gelopen waar we aapjes hebben gespot om vervolgens bij een mooie waterval uit te komen waar van verschillende rotsen gesprongen kon worden. Zodra het op water en rotsen aankomt ben ik niet bepaald een held dus ik hield het voor gezien. De tocht door de rivier doorgezet en ja hoor na elke paar meter moest er van een rots naar beneden gesprongen worden dus ik had geen keuze en ik moest wel. Uiteindelijk heb ik er de lol wel van ingezien en was het leuk om te doen. De volgende dag lekker aan het strand gelegen en een massage gekregen terwijl Tom aan het surfen was.

Daarna was het tijd om door te reizen naar Yogyakarta. 's Ochtends werden we met een busje opgehaald om hiermee naar het dichtstbijzijnde treinstation te gaan (2 uur) om vervolgens de trein naar Yogja te pakken. Tot nu toe hebben Tom en ik alleen nog maar executive gereisd en nu was er een economic ticket voor ons geboekt... Oeps even slikken dus want het was verschrikkelijk. Er was geen ruimte voor alle tassen, de stoelen waren krap en gigantisch hard en het stonk er naar pis. Gelukkig kan ik altijd en overal wel slapen dus dat maar geprobeerd en gehoopt dat deze reis snel over zou gaan. In ons hotel aangekomen hebben we onze spullen gedumpt om daarna even de omgeving te verkennen. Op straat zei een vrouw dat we naar de 'Yogyakarta batik art group' moesten gaan, dat was erg leuk, lokaal en gratis zei ze. Uiteindelijk zijn we daar door een man van 71, die nog liep alsof hij 20 was, heengebracht. Op de een of andere manier laat iedereen hier altijd zijn ID of werk kaartje zien om hun leeftijd of beroep aan te tonen. Aangekomen bij deze art group waren ze net klaar met oefenen maar een vriendelijke meneer heeft ons in detail uitgelegd hoe de oorspronkelijke batik gemaakt wordt. Voor iedereen die niet weet wat batik is, Google het even want duurt te lang om uit te leggen ;) Heel interessant en leuk om te zien. Uiteraard ook wat gekocht!

De volgende morgen werden we om 3.30 uur opgehaald om vanaf een berg de zonsopkomst boven de Borobudur te bekijken. De Borobudur is een van de wereldwonderen die je gezien moet hebben als je op Java bent. Helaas was het best wel bewolkt maar dat maakte het uitzicht ook wel weer speciaal. Daarna doorgereden naar de Borobudur itself. Hier uitgestapt stonden er al gelijk verkopers om ons heen. Tom zei tegen een dat hij later wel wat zou kopen, waardoor de verkoper zei ja ja is goed mijn naam is Henry dan moet je maar naar mij vragen. Doordat wij er zo vroeg waren liepen er nog amper toeristen rond wat heerlijk rustig was en mooie foto's heeft opgeleverd. Deze tempel bestaat uit 9 verdiepingen en op elke verdieping kan je rondom lopen. Erg mooi en indrukwekkend. Nadat we uitgekeken waren liepen we naar de uitgang en een keer raden wie daar op ons stond te wachten: Henry. Helaas voor deze beste man was hij ons ook weer aan het oplichten en ik moet zeggen dat we het daar echt mee hebben gehad. Na het ontbijt zijn we door gereden naar Prambanam, een hindoeïstische tempel. Deze tempel was een stukje kleiner maar ook mooi om te bezichtigen. Onze laatste dag in Yogjakarta hebben we doorgebracht in het paleis van de Sultan, dit hele gebied wordt ook wel Kraton genoemd en bestaat uit het 'echte' paleis, een paar musea en het waterpaleis. 's Avonds hebben we een restaurant gevonden waar je slang kan eten. Beide hebben dit nog nooit eerder gehad dus het was het proberen waard. Gegrilde cobra en python... Ik heb beide geprobeerd en het smaakte best goed maar het idee dat je slang aan het eten bent stond me toch niet zo aan...

Zaterdagochtend werden we vroeg opgehaald om vervolgens 12 uur in een minibus naar Bromo te zitten. Gelukkig was het best een luxe bus dus de reis was over voor we er erg in hadden. Ik moet nog steeds wel een beetje wennen aan het rijgedrag van de Indonesiërs, op het laatste moment inhalen, op 2 wegdelen rijden of gewoon op de andere baan en gigantisch bumperkleven. Dat leverde dan ook op dat we een vrachtwagen hebben geraakt maar geen paniek dat kan hier allemaal. Verder is zo'n 94% van de Javaanse bevolking moslim wat betekend dat er elke km wel een moskee staat en nieuwe moskees worden werkelijk waar met bosjes uit de grond getrokken, tussen de meest armoedige huizen staan spiksplinter nieuwe moskees. Bizar om te zien dat daar zoveel geld aan wordt uitgegeven terwijl de wegen en huizen echt te armoedig voor woorden zijn. Maar goed, aangekomen werden we boven op de berg in het meest eenvoudige hostel gedumpt om vervolgens om 4.00 uur weer opgehaald te worden om de zonsopgang te kijken. Het was welgeteld 4 graden en deze temperatuur heb ik al bijna een jaar niet meegemaakt dus ik heb staan bibberen als een idioot. Daarna zijn we met de jeep doorgereden naar de vulkaan Bromo. Hier aangekomen leek het wel of we in een cowboy film terecht waren gekomen. Werkelijk van alle kanten kwamen paarden aan galopperen met mannen erop waar alleen de ogen van zichtbaar waren en doordat het mistig was zag het er eng uit omdat ze uit het niets opdoken. Ze bleven ook rondom de auto rijden totdat we stopte, ik haalde mezelf alweer allemaal rare dingen in m'n hoofd en wilde dan ook niet uit de auto stappen. Uiteraard was er niks aan de hand want je kon met deze paarden bijna naar het topje van de vulkaan gebracht worden in plaats van te lopen. Op dat moment was ik nog niet helemaal zeker van de zaak en ben gauw uit de auto gestapt en het op het lopen gezet haha. Het was nog een aardige klim naar boven, dan besef je dat je misschien weer iets van een sport moet gaan doen, maar zeker de moeite waard, wat een mooi uitzicht! Ik ben nog nooit eerder op een vulkaan geweest en had er dus nooit bij stil gestaan dat er continu rook uit de krater komt wat het lastig maakt om te ademen als de wind de verkeerde kant op staat. Na deze dag zijn we vanuit Probolingo met een 'luxe lokale bus' naar Kalibaru gebracht waar we een nacht in hetzelfde resort als papa en mama verbleven. Een resort waar alleen oudere mensen komen maar waar we wel na ruim 1,5 week weer onder een normale warme douche hebben kunnen staan :)

Na een onwijs leuke vakantie met Tom op Java zijn we op maandag morgen met z'n 4en doorgereden naar de haven en vanaf daar de boot naar Bali gepakt. In Bali aangekomen was het nog zo'n 5 uur rijden voordat we eindelijk in Sanur aankwamen. Na bijna 3 dagen achtereen in de auto was ik met rijden wel even helemaal klaar. Maandag middag en dinsdag lekker rustig aangedaan en opzoek gegaan naar een goede duikschool. Woensdag hebben Tom en ik gedoken in Tumbalan, hier ligt een wrak van de Tweede Wereld Oorlog. Super veel leven onderwater en super veel mooie en kleurrijke vissen en koraal gezien. Tijdens mijn tweede duik ben ik nog bijna gestikt van het lachen toen ik Tom opeens als een hondje onderwater langs zag zwemmen. Een hilarisch beeld dat ik nooit zal vergeten en waardoor ik de rest van mijn duik telkens lachaanvallen kreeg! Papa en mama zijn gaan snorkelen en vergeten zich in te smeren, oftewel de rest van de vakantie liepen er 2 rode kreeften naast mij hahaha nee niet grappig aangezien ze er best veel last van hebben gehad.

Donderdag zijn we naar Kuta Beach gereden zodat Tom zijn surf kunsten kon showen en wij relaxt op het strand konden liggen. Daarna doorgereden naar Seminyak, het plaatsje waar ik vlakbij heb gestudeerd, en hier bij Café Bali geluncht. Toevallig wist ik nog dat ze hier broodjes kroket, frikadellen en bitterballen verkochten dus ik heb mijn buikje lekker vol gegeten!!
Rondom Bali zijn verschillende duikplekken met 1 toch wel heel bijzondere spot: manta point. Als duiker in Bali moet je hier wel gaan duiken, helemaal als het manta seizoen is, dus dat ben ik op vrijdag gaan doen. Onwijs veel geluk gehad tijdens de eerste duik. Eerst zijn we een schildpad tegengekomen, vervolgens een nurse shark en echt 2 minuten voordat we boven water zouden komen kwam er een manta voorbij zwemmen!! Heel bijzonder en mooi om te zien! Deze dag nog 2 duiken gemaakt in de hoop om een 'moonfish' tegen te komen, deze zitten hier ook maar een bepaalde tijd van het jaar maar helaas zijn we deze niet tegengekomen. Wel tussen de duiken door een grote groep dolfijnen dicht langs de boot zien zwemmen.

Zaterdag zijn we vlak bij Ubud gaan quad rijden. Dit was ook weer zo'n leuke familie bezigheid. Binnen 5 minuten was er met iedereen z'n quad wel wat mis maar toen dat allemaal opgelost was konden we vertrekken. Ik moet zeggen tijdens de eerste 2 proefrondjes zag ik er de lol nog wel van in. Maar zodra we het echte parcours begonnen was dit gevoel snel weg. Mijn stuur had nogal een afwijking naar links waardoor ik gigantisch veel kracht moest zetten om recht te blijven rijden. Dat is leuk voor even maar als dat bijna 2 uur duurt niet meer haha. Dit resulteerde er dan ook in dat ik bijna 3 keer een rijstveld ben ingereden :) het was wel een super mooi parcours door de jungle en op een gegeven moment door een soort rivier heen en weer! Na een korte pauze met een mooi uitzicht was het tijd om terug te rijden. Ik weet niet precies wat er gebeurde maar ik reed over een stronk oid heen waardoor ik de macht over het stuur verloor. Ik wilde de rem indrukken maar op de een of andere manier gaf ik toch nog even meer gas waardoor ik keihard tegen een palmboom ben aangereden.. Mijn eerste reactie was afstappen en naar boven kijken of er geen kokosnoot naar beneden viel, maar dat bleef me gelukkig gespaard. Haha mama reed achter mij en in eerste instantie begon ze keihard te lachen want het scheen er erg komisch uitgezien te hebben. Behalve een blauwe en pijnlijke knie was er niks aan de hand gelukkig :)
Daarna doorgereden naar het monkey forest waar net als mijn eerste keer, 2,5 jaar geleden, mijn tros bananen gelijk door een brutale aap werd afgepakt. Zondag een rustige dag gehad en aan het einde van de middag hebben we Tom uitgezwaaid. Toch altijd weer een moeilijk moment aangezien ik niet weet wanneer ik hem weer ga zien.

Maandag middag was het tijd voor ons om met dolfijnen te zwemmen. Een droom voor mij die eindelijk uitkwam! Helaas waren we met 4 Koreanen die nog net niet alles bij elkaar schreeuwde van angst, maar onze instructeur speelde daar leuk op in door elke keer met hun grapjes uit te halen wat hilarische momenten opleverden. Na de dolfijnen konden we nog in een ruimte om met Sting Ray's te zwemmen. Als ik deze tijdens het duiken tegen kom vind ik het geweldig maar hier vond ik het maar niks. Ik hing als een baby'tje aan mama nadat ze continu rondom mijn voeten zwommen. Dolfijnen zijn dan toch meer mijn ding!

Dinsdag hadden we een culturele dag ingepland. Onze eerste stop was een zilverfabriek waar ze voorheen buddha to buddha produceerde. Zodra we aankwamen kwam het mij bekend voor, hier ben ik vorige keer ook geweest alleen nu hadden ze het uitgebreid en de winkel was 3 keer zo groot. Uiteraard hebben we hier onze sieraden collectie uitgebreid :) daarna bij een kleine tempel gestopt voordat we bij Tanah Lot aankwamen. Doordat het geen hoogseizoen is, was het niet extreem druk. Hier lekker rondgelopen en wat foto's gemaakt. Ook kon je met een gele python op de foto met Tanah Lot op de achtergrond. Mij leek dat wel leuk dus voor mama er erg in had zat ik er al klaar voor. Zij wilde ook wel maar niet alleen dus kwam ze naast me zitten. Na deze foto besloot mama om de slang nog even van dichtbij te bewonderen en voor ze er erg in had, had die man de slang alweer om haar nek gegooid. Het hoofd dat getrokken werd en de geluiden die geproduceerd werden waren te grappig voor woorden hahah. Onze laatste stop was Uluwatu. We kwamen hier redelijk op tijd aan dus er was nog tijd voor een koffie stop a la Kopi Luwak. Nomnomnom!! Luwak is een soort wezel dat de beste koffiebonen van een plant eet en deze vervolgens uitpoept, de bonen worden gewassen en gedroogd en daarna wordt er koffie van gemaakt. Dure koffie maar wel heel lekker! Uluwatu was de tempel aan het renoveren dus die hebben we niet echt kunnen zien. Wel hadden we kaartjes gekocht voor een traditionele dans: Kecak and fire dance. Leuk om deze dans nog een keer gezien te hebben!

Helaas had ik een goeie verkoudheid opgelopen van de auto met airconditioning dus woensdagochtend werd ik niet helemaal fit wakker. Dat mocht de pret niet drukken want vandaag was het tijd voor een olifanten safari door de jungle. Papa en mama gingen samen op een olifant en ik volgde daarachter alleen. Onze guides waren super leuk en we zijn dan ook ergens in het midden gestopt om leuke foto's van ons 3en te maken. Deze lieve beesten konden zelfs mondharmonica spelen, helaas geen heel repertoire maar wel een paar noten.. Na de rit hebben we onze olifanten nog gevoerd en was er tijd om meer foto's te maken.

De laatste dag hebben we niks meer ondernomen dan de spa, wat eten en drinken. 's Avonds mijn tas weer ingepakt en vrijdag ochtend was het tijd om afscheid van papa en mama te nemen. Ook geen leuk moment maar we wisten dat dit ging gebeuren.

Verder hebben we ook nog een paar actieve etentjes gehad. Zo waren we in een restaurant aan het eten waar 5 meisjes tussen de 5 en 12 jaar een Balinese dans opvoerden. Tijdens de laatste dans werden er mensen uit het restaurant bijgehaald, zo ook ik samen met papa. Het moet puur leedvermaak voor de andere gasten zijn geweest want deze traditionele dans leer je niet even in een paar minuten. De bewegingen die zij met hun handen, armen, benen, voeten en heupen maken en dan ook nog een bepaalde gezichtsuitdrukking erbij doe je niet zo maar even na. Maar als er een lief schattig meisje van 5 jaar naar je toe komt en vraagt of je met haar wilt dansen kan je ook niet weigeren natuurlijk. Verder waren we in een ander restaurant waar een vrouw aan het buikdansen was, hier werden tijdens het laatste nummer alle vrouwen naar het podium gehaald om de laatste dans te doen. Nou tijdens deze avond ben in erachter gekomen dat ik ook geen natuurtalent in buikdansen ben.. Gelukkig was geen van de vrouwen dat ;)

We hebben een onwijs leuke en actieve vakantie met z'n allen gehad die voorbij is gevlogen en zeker voor herhaling vatbaar is. De vraag alleen is waar en wanneer?!

Momenteel zit ik in Darwin waar ik alleen nog maar in bed heb gelegen met griep. Wel heb ik gelijk toen ik aankwam mijn 2e Working Holiday Visum aangevraagd die vrijwel gelijk is goedgekeurd. Dit betekend dat ik officieel nog een jaar in Australië mag blijven! Jeeeeeej!!! Dinsdagochtend vlieg ik naar Thailand voor 2 weken dus hopelijk voel ik me dan beter.